مقدمه :
در زبان های برنامه نویسی کامپیوتر تورفتگی به منظور آرایش کد های نرم افزار(سورس کد) استفاده می شود . این آرایش جایگزین علامت گذاری های پرانتز و آکلاد و غیره در زبان های برنامه نویسی کلاسیک است و تنها به منظور خوانا تر شدن کدها و دستورات زبان برای دیگر توسعه دهندگان می باشد .
در واقع تورفتگی (کنگره گذاری )بیشتر در بین برنامه نویس ها استفاده می شود به عبارت دیگر کامپایلرها و مفسرها به ندرت برای مقدار دقیق فاصله ی بین دستورات اهمیت قائلند البته این در حالیست که عده ای از زبان های برنامه نویسی مشخص بر همین اساس محدودیت فاصله ی بین دستورات و آفساید ها , ساختمان دستورات سورس کد را می آرایند که بحث اصلی ما هم بر سر این زبان هاست .
از زبان هایی که برای آنها تورفتگی از اهمیت خاصی برخوردار است می توان به python occam و Haskell اشاره کرد .
در واقع زبانی مانند پایتون بر اساس تورفتگی از چپ (مقدار فاصله از حاشیه ی چپ ) دسته کد ها و میزان تقدم کدها را تشخیص می دهد .
مقدار دقیق تو رفتگی ها چه با استفاده از space یا tab و مقدار فاصله های معین و مشهور در بین برنامه نویسان بحث هایی است که نیاز به بررسی جزییات بیشتر دارد و ما بدان نمی پردازیم .
برای ملموس تر شدن بحث تورفتگی (کنگره گذاری )از مثالی در زبان برنامه نویسی پایتون برای تعریف یک تابع استفاده می کنیم .
این تابع مشخص کننده ی زوج یا فرد بودن یک عدد است به صورتی که اگر عدد زوج باشد عبارت even را پرینت کرده و مقدار 1 را باز می گرداند و اگر عدد فرد باشد عبارت oddرا پرینت کرده و مقدار 0 را برمی گرداند .
در اینجا ما از دستورات ساده ی def برای تعریف تابع , if از و else برای گذاشتن شرط و print و return برای چاپ و بازگردانی استفاده می کنیم . آنچه که در اینجا نظر ما را به خود جلب می کند ارزش طبقه ای دستورات است به طوری که وقتی وارد تعریف تابع می شویم اولین چیزی که بدان می رسیم شرط ifو else است و دستورات چاپ و بازگردانی در مرحله ی بعد و ارزش کمتر قرار دارند پس به صورت قرارداد if و else که از یک دسته اند با دو فاصله از سمت چپ و print و return که از دسته ی دیگر و پایین تر دستورات اند با چهار فاصله از سمت چپ برای مفسر مشخص می شوند .
موفق باشید گروه کامپیوتر دانشگاه آزاد
